USMLE'de karar aşamasında sıkıntılar

Kesinlikle vazgeçme.Bu iş hiç büte kalmamış insanların kazanacağı bir sınav gibi görünse de hiçde değil.O yüzden motivasyonunu yüksek tutmaya gayret et ..

Şu an tanıdığım ve usmleye çalışan arkadaşlarımın hatta usmle'ye girmiş arkadaşlarımın bile çoğu büt, sınıfta kalma sıkıntıları yaşamış insanlar.. Bence vazgeçme

Selamlar,
Doğrudan konuya gireyim
Bu sınavı almayı işin açıkçası yakın bir zamana kadar düşünmüyordum ama şu anda seçenekler arasına almış bulunuyorum. Ama bir iki çekincem var, onları sormak ve sizlerin fikirlerini almak istiyorum.

Ben şu anda 26 yaşındayım ve 3. sınıftayım. Sebebi de, 2. sınıfta okuldan atılmış olmam. 2006'da girdiğim okuldan geçen sene mezun olmam gerekirken şu anda 3. sınıf ile cebelleşiyorum.
Birinci sınıfı bütünleme ile geçtim. 2. sınıfı 2 tekrar, okuldan atılma ve geri dönüşün ardından ilk tekrarda, yani toplamda üç tekrarda geçebildim. Tabi ki 3 yıldan fazlası gitti bu sınıfta.
Şu anda da, 3. sınıfta kalmaya çok yakınım diyebilirim.

Bütünlemeler ve sınıfta kalmalar ile ilgili çeşitli bahaneler veya gerçek sebepler üretilebilir tabi ama her ne kadar kendime itiraf etmek istemesem de, okulu hafife almamla birinci sınıfta bütünleme ile geçmem aynı döneme denk geliyor. ÖSS'yi ve birinci sınıfı çalışmadan geçince, 2. sınıf için de aynı beklentiye girdim. Olmadı tabi.
Sonra da aynı dersleri ikinci defa almak, arkadaşlarımın üst sınıftaki muhabbetlerini dinlemek filan okuldan soğuttu. Dönüşümde de, arkadaşlarımın mezun olmaları soğuttu

Kısacası, belki çalışsam da olmayacaktı (kapasite, yetenek, zeka, gibi sebelplerle belki gerçekten de hiç bitiremeyeceğim) ama, şu durumun sebebi yeterince çalışmamamdır.

Böyle bir durumdaki insanın bu sınava çalışmasını veya böyle bir hedefinin olmasını nasıl karşılarsınız? Yani, okuldan atılmış, bütünleme olmadan geçememiş, bu sene de kalacak olan birisi.

Diyelim ki bu normal... Peki ne kadar gerçekçi?

Yanıtlarken kırıcı olurum diye düşünmeyin, o konuda çevrem sağ olsun, çelik gibi zırhım var

Ben ayrıca tıbbi makaleler filan da çeviriyorum. Bir iki clinical trial'ın çevirisini sadece ben yapıyorum mesela. Hatta klinik eğitim almamış olmama rağmen, çevirilerin başında, hastaya kendim teşhis koyabiliyor (%70), tam ilaç adı olmasa da en azından bir tedavi önerebiliyor ve klinik ilerlemeye göre hastaya ne olmuş olabileceğini tahmin edebiliyorum. Sebebi o konuya hakim olmam veya bana gelen çevirinin doğasını aşağı yukarı biliyor olmam da olabilir tabi ki. Anlatmaya çalıştığım, tıp eğitimine karşı bir kırgınlık olabilir ama küskünlük veya sırt çevirme yok. İlgisizlik de yok. Hatta öğrenmek eğlenceli geliyor.

Şimdiden yanıtlarınız için teşekkür ediyorum. Dediğim gibi, lütfen yanıtlarken bana üstten bakıyormuş gibi, beni ezmeye çalışıyormuş gibi, ya da sadece üzüyormuş gibi görüneceğiniz konusunda endişe etmeyin. Belki de burada herkes girmemin saçma olduğunu söylese bile, tersini yaparım Son karar bende sonuçta

Artık okuduğunuz için de teşekkür etmek boynumun borcu oldu